Indeks
Często bierze się to stąd, że ludzie po prostu nie wiedzą, co takiego może zdarzyć się w gabinecie psychologa czy psychoterapeuty, nie bardzo wiedzą czego mogą oczekiwać po takim spotkaniu. Obawiają się, że ich problem nie kwalifikuje się do takiej pomocy (często obawiają się wyśmiania lub lekkiego potraktowania) Często też boją się „wpisania” w jakiś rodzaj choroby psychicznej. Psychoterapia wielu osobom kojarzy się z leczeniem poważnych zaburzeń psychicznych i nie bardzo orientują się, czym różni się ona od interwencji psychiatrycznej.
W takiej sytuacji łatwiejsze wydaje się skonsultowanie się ze specjalistą bez wychodzenia z domu i sprawdzenie gdzie i do kogo, jeśli w ogóle, trzeba by zgłosić się z takim problemem. Pozwala to uniknąć stresu opowiadania, o nieraz bolesnych sprawach, obcej osobie, w obcym miejscu, bez ryzyka, że trafiło się w złe miejsce i trzeba tę sytuację powtórzyć w innym gabinecie.
Pisanie mail w zaciszu własnego pokoju, bez konieczności wchodzenia w osobisty kontakt ze specjalistą wydaje się w tym wypadku łatwiejsze. Pisząc mail łatwiej skupić się na sobie i swojej sprawie, z pewnym pominięciem reakcji odbiorcy. Odbiorca, w tym wypadku psycholog, pozostaje jakby w tle, nie przykuwa tak uwagi, jak osoba, z którą się rozmawia „twarzą w twarz”
Wspomniane powyżej „ukrycie” postaci terapeuty może pomóc osobom, których problemy wiążą się z utrzymywaniem tajemnicy.
Zazwyczaj dotyczy to pewnych „wstydliwych” doświadczeń np. nadużyć seksualnych w dzieciństwie, problemów seksualnych, niepokojących objawów, co do których nie ma pewności czy nie świadczą o chorobie psychicznej, doświadczaniu przemocy itp…
Wstydliwa tajemnica bardzo mocno zaburza kontakty z innymi ludźmi. Człowiek ukrywający jakieś swoje bolesne doświadczenie ma problem z nawiązywaniem i utrzymywaniem bliskich relacji, ponieważ grożą one tym, ze tajemnica się wyda. Odrzucone doświadczenie jest źródłem braku akceptacji siebie i obniżonego poczucia wartości. Nie akceptując i nie pozwalając sobie na podzielenie się tą częścią siebie z innymi, człowiek pozbawia się możliwości doświadczenia wsparcia i prawdziwej akceptacji innych. Dominującym przeżyciem staje się samotność i lęk, które są źródłem różnego rodzaju kolejnych problemów.
Pisanie o bolesnym doświadczeniu bywa emocjonalnie łatwiejsze niż mówienie. Słowo pisane pozwala na zdystansowanie się do własnej opowieści. Z drugiej strony, brak w tym momencie bezpośredniego kontaktu z odbiorcą redukuje lęk przed jego reakcją. To sprawia, że osoba może stać się bardziej odważna i otwarta w kontakcie.
Napisanie maila często jest pierwszą okazją do podzielenia się z kimś swoją, skrywaną przez lata tajemnicą. Jeśli odbiorcą jest psychoterapeuta, przekaz ten trafia do osoby przygotowanej na przyjęcie takiego wyznania i ukierunkowanie dalszej pracy nad sobą.
W takiej sytuacji łatwiejsze wydaje się skonsultowanie się ze specjalistą bez wychodzenia z domu i sprawdzenie gdzie i do kogo, jeśli w ogóle, trzeba by zgłosić się z takim problemem. Pozwala to uniknąć stresu opowiadania, o nieraz bolesnych sprawach, obcej osobie, w obcym miejscu, bez ryzyka, że trafiło się w złe miejsce i trzeba tę sytuację powtórzyć w innym gabinecie.
Pisanie mail w zaciszu własnego pokoju, bez konieczności wchodzenia w osobisty kontakt ze specjalistą wydaje się w tym wypadku łatwiejsze. Pisząc mail łatwiej skupić się na sobie i swojej sprawie, z pewnym pominięciem reakcji odbiorcy. Odbiorca, w tym wypadku psycholog, pozostaje jakby w tle, nie przykuwa tak uwagi, jak osoba, z którą się rozmawia „twarzą w twarz”
Wspomniane powyżej „ukrycie” postaci terapeuty może pomóc osobom, których problemy wiążą się z utrzymywaniem tajemnicy.
Zazwyczaj dotyczy to pewnych „wstydliwych” doświadczeń np. nadużyć seksualnych w dzieciństwie, problemów seksualnych, niepokojących objawów, co do których nie ma pewności czy nie świadczą o chorobie psychicznej, doświadczaniu przemocy itp…
Wstydliwa tajemnica bardzo mocno zaburza kontakty z innymi ludźmi. Człowiek ukrywający jakieś swoje bolesne doświadczenie ma problem z nawiązywaniem i utrzymywaniem bliskich relacji, ponieważ grożą one tym, ze tajemnica się wyda. Odrzucone doświadczenie jest źródłem braku akceptacji siebie i obniżonego poczucia wartości. Nie akceptując i nie pozwalając sobie na podzielenie się tą częścią siebie z innymi, człowiek pozbawia się możliwości doświadczenia wsparcia i prawdziwej akceptacji innych. Dominującym przeżyciem staje się samotność i lęk, które są źródłem różnego rodzaju kolejnych problemów.
Pisanie o bolesnym doświadczeniu bywa emocjonalnie łatwiejsze niż mówienie. Słowo pisane pozwala na zdystansowanie się do własnej opowieści. Z drugiej strony, brak w tym momencie bezpośredniego kontaktu z odbiorcą redukuje lęk przed jego reakcją. To sprawia, że osoba może stać się bardziej odważna i otwarta w kontakcie.
Napisanie maila często jest pierwszą okazją do podzielenia się z kimś swoją, skrywaną przez lata tajemnicą. Jeśli odbiorcą jest psychoterapeuta, przekaz ten trafia do osoby przygotowanej na przyjęcie takiego wyznania i ukierunkowanie dalszej pracy nad sobą.
